داستان آموزنده خارپشت ها

با سلام

در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند. خارپشتها وخامت اوضاع را دریافتند و تصمیم گرفتند دورهم جمع شوند و بدین ترتیب خود را حفظ کنند ... ولی خارهایشان یکدیگر را زخمی میکرد با اینکه وقتی نزدیکتر بودند گرمتر میشدند ولی تصمیم گرفتند ازکنارهم دور شوند ولی با این وضع از سرما یخ زده می مردند از اینرو مجبور بودند برگزینند: یا خارهای دوستان را تحمل کنند و یا نسلشان از روی زمین محو گردد...

دریافتند که باز گردند و گردهم آیند. آموختند که با زخم‌های کوچکی که از همزیستی بسیار نزدیک با کسی بوجود می‌آید کنار بیایند و زندگی کنند چون گرمای وجود آنها مهمتر است و این چنین توانستند زنده بمانند. بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گردهم آورد بلکه آن است هر فرد بیاموزد با معایب دیگران کنار آید و محاسن آنانرا تحسین نماید...

اما ما انسانها علاوه بر اینکه خار نداریم از نعمت عقل، عاطفه، عشق وانسانیت هم برخورداریم

وبا اتحاد و همدلی چقدر می‌توانیم برای خود وجامعه مفید باشیم ولذت ببریم وحال دلمان عالی باشد.

‎‎‌‌‎‎